Home » مکمل منیزیم، با تغییر میکروبیوم روده، خطر سرطان روده بزرگ را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد

مکمل منیزیم، با تغییر میکروبیوم روده، خطر سرطان روده بزرگ را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد

سرطان روده بزرگ، یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در سراسر جهان است که سالانه جان بسیاری را می‌گیرد. اما تحقیقات جدید، افق‌های تازه‌ای را در زمینه پیشگیری از این بیماری گشوده است. مطالعه‌ای پیشگامانه نشان می‌دهد که مصرف روزانه مکمل منیزیم می‌تواند با تاثیر بر میکروب‌های کلیدی روده، مسیرهای مرتبط با سرطان روده بزرگ را کندتر کرده و در نهایت به کاهش ریسک این بیماری منجر شود.

نقش منیزیم در مبارزه با سرطان روده بزرگ: کشف جدید دانشمندان

یک مطالعه دقیق و جامع به سرپرستی دکتر «کی دای» از مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت، پرده از نقش بی‌سابقه منیزیم در پیشگیری از سرطان روده بزرگ برداشته است. این پژوهش نشان می‌دهد که مصرف منظم مکمل منیزیم می‌تواند روندهای مرتبط با سرطان روده بزرگ را کند سازد. این اثر از طریق تغییر در میکروب‌های کلیدی روده که توانایی تولید ترکیبات ویتامین D را در کولون دارند، ایجاد می‌شود. نتایج این تحقیق به‌ویژه در زنان و در افرادی با الگوی ژنتیکی خاص، واضح‌تر بوده‌اند.

image

پیوند ناگسستنی منیزیم، میکروبیوم روده و ویتامین D موضعی

میکروبیوم روده، جامعه‌ای پیچیده از میکروارگانیسم‌ها است که نقش حیاتی در سلامت انسان، از جمله سیستم ایمنی و متابولیسم، ایفا می‌کند. تحقیقات پیشین روی موش‌ها نشان داده بود که دو باکتری مهم روده به نام‌های Carnobacterium maltaromaticum و Faecalibacterium prausnitzii در کنار یکدیگر می‌توانند مواد اولیه ویتامین D را به اشکال فعال آن تبدیل کنند. این اشکال فعال قادرند سیگنال‌هایی را از طریق گیرنده ویتامین D (VDR) در دیواره کولون ارسال کرده و به کند شدن رشد تومورها کمک کنند.

دانشمندان بر این باورند که ویتامین D تولیدشده به صورت موضعی در دیواره روده، نقشی حیاتی در حفظ پایداری لایه مخاطی کولون دارد. این دیدگاه، بر اهمیت تعامل فعال میکروبیوم روده با سلول‌های میزبان در حفظ سلامت کل بدن تاکید می‌کند و نشان می‌دهد که پیام‌رسانی محلی ویتامین D می‌تواند از رشد تومورها در روده بزرگ جلوگیری نماید.

جزئیات مطالعه: رویکرد تغذیه دقیق و تاثیر ژنتیک بر منیزیم

این کارآزمایی بالینی، از نوع دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما بود و برای هر فرد، میزان منیزیم با رویکرد «تغذیه دقیق» تنظیم شد تا تعادل مناسب بین دریافت منیزیم و کلسیم حفظ شود. شرکت‌کنندگان بر اساس عملکرد ژن TRPM7، که یک کانال یونی مسئول انتقال منیزیم در سلول‌ها است، دسته‌بندی شدند. مدت این مطالعه ۱۲ هفته بود و نمونه‌هایی از مدفوع، سواب رکتال و مخاط رکتال برای بررسی تغییرات میکروبی جمع‌آوری شد.

نتایج نشان داد در افرادی با عملکرد طبیعی ژن TRPM7، مصرف منیزیم به طور چشمگیری باعث افزایش باکتری C. maltaromaticum و کمی افزایش F. prausnitzii در سواب‌های رکتال شد. این تغییرات بیشتر در سطح دیواره کولون مشاهده شد و در نمونه‌های مدفوع کمتر آشکار بود. این تاثیر در زنان قوی‌تر بود، اما در افراد دارای نسخه تغییریافته ژن TRPM7، اثر منیزیم معکوس یا ناچیز گزارش شد.

اگرچه یافته‌ها نشان داد که فراوانی بیشتر F. prausnitzii در مخاط رکتال با افزایش تقریبی سه‌برابری خطر ایجاد پولیپ جدید در درازمدت همراه است، محققان تاکید می‌کنند که این ارتباط صرفاً همبستگی بوده و نیازمند مطالعات علّی بیشتری است تا پیچیدگی‌های ارتباط بین ژن، ماده مغذی و میکروب به طور کامل روشن شود.

منیزیم چگونه بر سلامت روده و سرطان روده بزرگ تاثیر می‌گذارد؟

منیزیم به عنوان یک کوفاکتور حیاتی برای صدها آنزیم و فرآیند زیستی در بدن عمل می‌کند؛ برخی از این آنزیم‌ها مستقیماً در متابولیسم ویتامین D دخیل هستند. تغییر در دسترس بودن منیزیم می‌تواند هم بر آنزیم‌های انسانی و هم بر فرآیندهای متابولیک میکروب‌های روده تاثیر بگذارد. پیش‌تر نیز همین گروه تحقیقاتی نشان داده بود که تنظیم منیزیم می‌تواند متابولیسم ویتامین D را در بزرگسالانی با سطح پایین ویتامین D بهبود بخشد و نقش مهمی در حفظ سطح بهینه این ویتامین داشته باشد.

این مطالعه اگرچه افزایش مستقیم ویتامین D در جریان خون را نشان نداده، اما این احتمال وجود دارد که ترکیبات تولیدشده در روده بیشتر به صورت موضعی و برای حمایت از سلامت بافت کولون عمل کنند.

منیزیم نه تنها در پیشگیری از سرطان روده بزرگ نقش دارد، بلکه برای عملکرد صحیح عضلات و اعصاب، کنترل قند خون، تنظیم فشار خون و ساخت پروتئین، استخوان و DNA نیز ضروری است. کمبود منیزیم می‌تواند به مشکلات متعددی از جمله خستگی، ضعف عضلانی، بی‌خوابی و حتی آریتمی قلبی منجر شود، که این موضوع اهمیت تامین کافی این ماده معدنی را بیش از پیش نمایان می‌سازد.

پیشگیری هدفمند از سرطان روده بزرگ با منیزیم: نگاهی به آینده

این یافته‌ها گامی مهم در راستای «پزشکی شخصی‌سازی‌شده» و «پیشگیری هدفمند» از سرطان روده بزرگ محسوب می‌شود. دانشمندان بر این باورند که منیزیم می‌تواند در افراد با عملکرد مناسب ژن TRPM7، میکروبیوم کولون را به سمتی هدایت کند که ترکیبات محافظتی بیشتری تولید کند و از این رو، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را کاهش دهد.

نکات کلیدی برای مصرف مکمل منیزیم:

خودداری از مصرف دوزهای بسیار بالا بدون مشورت پزشک.

اهمیت رعایت نسبت صحیح کلسیم به منیزیم و تنظیم دوز بر اساس ویژگی‌های فردی (سن، جنسیت، وضعیت ژنتیکی و رژیم غذایی).

در آینده، سنجش عملکرد ژن TRPM7 می‌تواند به پزشکان کمک کند تا مکمل منیزیم را به گونه‌ای تجویز کنند که به بهترین نحو میکروبیوم محافظتی کولون را تقویت کرده و خطر سرطان روده بزرگ را به حداقل برساند. این تحقیق ارزشمند در مجله معتبر The American Journal of Clinical Nutrition به چاپ رسیده است.

این پژوهش، نه تنها بر اهمیت منیزیم در سلامت روده تاکید دارد، بلکه پیچیدگی‌های تعاملات بین ژنتیک، تغذیه و میکروبیوم را نیز روشن می‌سازد. با توجه به این کشفیات، می‌توان به آینده‌ای روشن‌تر در پیشگیری از سرطان روده بزرگ امیدوار بود. نظرات خود را در بخش دیدگاه‌ها با ما به اشتراک بگذارید.

مجله سرگرمی 9رنگ


مطالب مرتبط

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا